COLOCA FUERA LO QUE TRAES
Se invita a los alumnos a que visualicen una barca, su tamaño, su color, que tomen conciencia de la distancia a la que está de ellos. Repasan las cosas que traen en su cabeza, hacen un inventario de todo lo que traen: cómo se han levantado hoy (cansancio, sueño…), cosas que les preocupan (trabajos por entregar…) y cuando cada una de esas cosas surgen, las van colocando en la barca con su imaginación.
Se ayudan con la respiración, de tal modo que al espirar colocan ese tema en la barca, sin darle más vueltas. Simplemente lo dejan y se repiten: ¿qué más viene hoy aquí conmigo en mi cabeza?
Perciben la sensación de dejar todo eso fuera. Una vez que han colocado todo lo que traen en la barca, se les invita a percibir esa sensación que se crea cuando son capaces de colocar todo eso ahí, fuera de su propio yo, sin eliminarlo pero tomando consciencia de que están fuera de su yo. Y se disponen en actitud para centrarse en la clase, que continúa.
Jarri kanpoan dakarzuna
Ikasleak gonbidatzen dira txalupa bat bistaratzera, haren tamaina, kolorearekin, haiengandik dagoen distantziaz jabetu daitezen. Buruan dakartzaten gauzak errepasatzen dituzte, ekartzen duten guztiaren inbentarioa egiten dute: nola altxatu diren gaur (nekea, logura), kezkatzen dituzten gauzak (entregatzeko lanak), eta gauza horietako bakoitza sortzen denean, txalupan jartzen dituzte beren irudimenarekin.
Arnasa hartzen laguntzen dute, eta arnasa hartzean, gai hori txalupan jartzen dute, beste bueltarik eman gabe. Utzi eta errepikatu besterik ez dute egiten: zer gehiago dator gaur hona nire buruan?
Hori guztia kanpoan uztearen sentsazioa sumatzen dute. Ekartzen duten guztia txalupan jarri ondoren, sentsazio hori hautematera gonbidatzen dugu, hori guztia beren nia-tik kanpo, ezabatu gabe baina beren nia-tik kanpo daudela jabetuta, jartzeko gai direnean sortzen dena. Eta jarreran jartzen dira, ikasgelan zentratzeko, eta ikasgela horrek jarraitu egiten du.